End of Liberty

Controling and imprissoning the peoples right to live free and have basic needs sattisfied..
Real stories of unbelievable crazyness throughout America and the World..
Pointing to a future of great problems and greater Elit. unless the people fight back now..

Us now - Εμεις τωρα..

Το Us Now είναι ένα ντοκιμαντέρ για την δύναμη της μαζικής συνεργασίας, της συμμετοχικής κυβέρνησης και το ίντερνετ.Την ώρα που κυβερνήσεις επιχειρούν να μπλοκάρουν το ίντερνετ και τις τηλεπικοινωνίες, φοβούμενες την κατάλυσή τους μέσα από τη συντονισμένη επικοινωνία των πολιτών, τα κοινωνικά δίκτυα σταδιακά διεκδικούν το δικό τους ρόλο στη διακυβέρνηση.Στο φοιτητικό του διαμέρισμα στο Colchester της Αγγλία, ο Jack Howe κοιτάζει επίμονα στην οθόνη του υπολογιστή του. Εξετάζει προσεκτικά τη διάταξη της ομάδας του για έναν σημαντικό αγώνα. Περίπου 35.000 άλλοι «φαν» της ομάδας ανά τον πλανήτη κάνουν ακριβώς το ίδιο μιας και ως μέτοχοι είναι οι φυσικοί ιδιοκτήτες της. Το ερώτημα είναι εύλογο: αν οι άνθρωποι μπορούν να φέρουν αποτελεσματικά σε πέρας τη διαχείριση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, καταμερίζοντας την εργασία τους μέσω κοινωνικών δικτύων, μέχρι που μπορούν να φτάσουν;Η ποδοσφαιρική ομάδα Ebbsfleet United διοικείται από τους οπαδούς της, η τράπεζα Zopa έχει ως μάνατζερ τους πελάτες της, ενώ το, γνωστότερο, Couch Surfing συνιστά ένα «πλανητικό ξενοδοχείο» που λειτουργεί χάρη στην προσωρινή ανταλλαγή διαμερισμάτων άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων. Βασικός κανόνας αυτών των εγχειρημάτων: η διαφάνεια.Το ντοκιμαντέρ Us Now («Εμείς Tώρα», 2009) μελετά πώς μια τέτοιου τύπου συμμετοχή θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που κυβερνώνται οι χώρες, παρουσιάζοντας τις ιστορίες που έχουν να διηγηθούν τα πρωτοποριακά κοινωνικά δίκτυα της εποχής μας, των οποίων οι ριζοσπαστικές δομές αυτοοργάνωσης επιχειρούν να μετασχηματίσουν τον τρόπο διακυβέρνησης, για πάντα.

ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ - Debtocracy

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.
 Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.
Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος  Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως  o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ.
Τη μουσική επένδυση προσφέρει ο Γιάννης Αγγελάκας και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.
Την παραγωγή του DEBTOCRACY ανέλαβε η εταιρεία BitsnBytes. Το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου.

The Teachings of Jiddu Krishnamurti

Jiddu Krishnamurti was born on 11 May 1895 in Madanapalle, a small town in south India. He and his brother were adopted in their youth by Dr Annie Besant, then president of the Theosophical Society. Dr Besant and others proclaimed that Krishnamurti was to be a world teacher whose coming the Theosophists had predicted. To prepare the world for this coming, a world-wide organization called the Order of the Star in the East was formed and the young Krishnamurti was made its head.

In 1929, however, Krishnamurti renounced the role that he was expected to play, dissolved the Order with its huge following, and returned all the money and property that had been donated for this work.

From then, for nearly sixty years until his death on 17 February 1986, he traveled throughout the world talking to large audiences and to individuals about the need for a radical change in mankind.

Krishnamurti is regarded globally as one of the greatest thinkers and religious teachers of all time. He did not expound any philosophy or religion, but rather talked of the things that concern all of us in our everyday lives, of the problems of living in modern society with its violence and corruption, of the individual’s search for security and happiness, and the need for mankind to free itself from inner burdens of fear, anger, hurt, and sorrow. He explained with great precision the subtle workings of the human mind, and pointed to the need for bringing to our daily life a deeply meditative and spiritual quality.

Krishnamurti belonged to no religious organization, sect or country, nor did he subscribe to any school of political or ideological thought. On the contrary, he maintained that these are the very factors that divide human beings and bring about conflict and war. He reminded his listeners again and again that we are all human beings first and not Hindus, Muslims or Christians, that we are like the rest of humanity and are not different from one another. The full library of his teachings is right here.

The Dark Side of Chocolate

While we enjoy the sweet taste of chocolate, the reality is strikingly different for African children.

In 2001 consumers around the world were outraged to discover that child labor and slavery, trafficking, and other abuses existed on cocoa farms in the Ivory Coast, a country that produces nearly half the world’s cocoa. An avalanche of negative publicity and consumer demands for answers and solutions soon followed.

Two members of US Congress, Senator Tom Harkin of Iowa and Representative Eliot Engel of New York, tackled the issue by adding a rider to an agricultural bill proposing a federal system to certify and label chocolate products as slave free.

The measure passed the House of Representatives and created a potential disaster for Cargill, Archer Daniels Midland Mars, Hershey’s, Nestle, Barry Callebaut, Saf-Cacao and other chocolate manufacturers. To avoid legislation that would have forced chocolate companies to label their products with “no child labor” labels (for which many major chocolate manufacturers wouldn’t qualify), the industry fought back and finally agreed to a voluntary protocol to end abusive and forced child labor on cocoa farms by 2005.

The chocolate industry fought back. Ultimately, a compromise was reached to end child labor on Ivory Coast cocoa farms by 2005. In 2005 the cocoa industry failed to comply with the protocol’s terms, and a new deadline for 2008 was established. In 2008 the terms of the protocol were still not met, and yet another deadline for 2010 was set.

Almost a decade after the chocolate companies, concerned governments and specially foundations spent millions of dollars in an effort to eradicate child labor and trafficking in the international cocoa trade, has anything changed?

Miki Mistrati and U Roberto Romano launch a behind-the-scenes investigation and verify if these allegations of child labor in the chocolate industry are present today.